Dag 4 – Athene – 28-01-2016

Hoewel we iets langer kunnen slapen vandaag, gaat de wekker nog steeds te vroeg. De nachten zijn kort door het vrijwilligerswerk bij de veerboten. Om 1 uur moeten we bij Elliniko zijn, het oude vliegveld van Athene waar het oude Olympische basketbalstadion dienst doet als opslagruimte. Het stadion is een gigantisch grote ruimte waar vanuit de hulpgoederen worden gedistribueerd naar de eilanden en hotspots. Om bij Elliniko te komen, moeten we een bus of tram vinden die ons daar kan brengen. Gelukkig vinden we snel de bus. In de bus blijkt dat we een ander kaartje moeten hebben, maar de chauffeur doet niet moeilijk en laat ons zitten. Na een aardig tijdje in de bus raken we even in paniek en vragen we een passagier of we wel goed gaan. Volgens de passagier gaan we de verkeerde kant op. Zouden we dan toch te laat gaan komen? Na een belletje met Bruno en overleg tussen Bruno en de chauffeur blijken we gewoon in de juiste bus te zitten. De chauffeur zet ons op de juiste halte uit de bus en we zijn op tijd.

We zijn zelfs als een van de eersten aanwezig en we weten niet wat we zien. Wat is de ruimte waarover we mogen beschikken onvoorstelbaar groot! Negia geeft ons een rondleiding. We lopen een rondje door de gang waar al de tribunes op uitkomen. Deze gang staat vol met stapels dozen, allemaal netjes gesorteerd soort bij soort en ruim opgezet. De deur naar de tribune staat open en we nemen even een kijkje in het prachtige stadion waar alles nog aanwezig is maar dat sinds 2014 niet meer in gebruik is geweest. Met dank aan de autoriteiten mogen wij in samenwerking met de vrijwilligers van Piraeus dit gebouw tijdelijk gebruiken. De vrijwilligers van E1, E2, en E7 komen kort na ons ook aan. Vadi, die al vanaf 8 uur ‘s ochtends aanwezig is om de ontvangst voor te bereiden, komt bezorgd naar ons toelopen. Er zijn maar zeven vrijwilligers! Dat is echt te weinig volgens hem. Maar wanneer de container arriveert zijn er zoveel mensen om te helpen uitladen dat we elkaar in de weg lopen en we ons in groepen opsplitsen.

Vandaag staan er twee containers op het programma: eerst onze zesde(*) container, daarna de eerste container uit Kroatië van Are you Syrious? Tijdens het uitladen komt er een groep van ongeveer tien vluchtelingen, jonge mannen die graag willen helpen. Zij nemen de boel over en onder veel “Jalla” geroep worden beide containers in rap tempo uitgeladen, en een lol dat ze hebben!

Wanneer we bijna klaar zijn met het uitladen, komen de vrijwilligers van Projekt Soup-Port (zie dag 3), de mobiele keuken op Piraeus, ons koffie brengen. Zo lief! Na al het gesjouw gaat dat er wel in! Uiteindelijk verzetten we samen met Griekse vrijwilligers en vrijwilligers vanuit heel de wereld inclusief vluchtelingen vanuit verschillende landen – ruim 10 nationaliteiten bij elkaar – een grote berg werk. Dit is solidariteit, 1 actie, 1 doel, maakt een community, een familie. En dat bleek vandaag weer eens in de praktijk.

Na de arbeid gaan we met Griekenlandcorrespondent Bruno Tersago op pad. Bruno laat ons een uitzicht zien dat we niet mogen missen en daarna gaan we met zijn drieën een hapje eten. De Griekse keuken is heerlijk. Bruno wordt regelmatig gebeld door de verschillende nieuwszenders in Nederland. Zijn info is echt en oprecht, niet aangedikt, gewoon eerlijk zoals het feitelijk is. Voor de Hulpkaravaan is Bruno daarom de juiste persoon om mee te spreken over Griekenland. De economische crisis, de vluchtelingenstroom en de pressie van Europa doen dit prachtige land geen goed. De prachtige oplossingen die burgers introduceren daarentegen zijn wel weer het gevolg van de crisis en waren wellicht nooit ontstaan zonder de noden van het volk. Zo dubbel soms.

Na ons gesprek neemt Bruno ons nog een keer mee naar Solidarity Piraeus waar we een inspirerend gesprek hebben met Kostas over het werk van dit solidariteitsnetwerk voor hulpbehoeftige Grieken. We krijgen zelfgemaakte olijfzeep mee als aandenken. Deze zeep wordt door vrijwilligers gemaakt en is een van de vrijwilligersprojecten binnen deze organisatie. We zijn aardig uitgeput en vertrekken naar het hotel met de metro. Wat hebben we wederom een mooie en leervolle dag mogen beleven. Zoveel passie, zorgzaamheid en liefde leeft er in de mensen die wij ontmoeten.

Niet helpen is geen optie.

Morgen mogen we weer, Selim en Erika

(*) Tot nu toe is de fysieke stroom hulpgoederen van de Hulpkaravaan naar Griekenland als volgt gegaan: op 17 oktober ging een kleine karavaan naar Kilkis. Twee van de drie busjes waren volgepropt met hulpgoederen voor het kamp Eidomeni dat aan de Griekse noordgrens met FYROM ligt. Onze eerste grote container ging op de trein naar Kilkis en was ook bestemd voor kamp Eidomeni. Hierna hebben wij op 1 december 2015 onze eerste twee zeecontainers gestuurd. Onze eerste twee zeecontainers hebben wij op 1 december 2015 geladen. Wederom een naar Kilkis en de andere was de eerste naar Athene voor de haven Piraeus. Op 17 december reden we met een busje naar Kilkis dat we daar achterlieten en op 19 december 2015 vertrokken zeecontainers nummers drie en vier vanuit de haven in Rotterdam, naar Piraeus. Op 8 januari mochten we de vrachtwagen van Lesbos Winterproof volladen met hulpgoederen voor Lesbos. Op 15 januari 2016 voer onze vijfde zeecontainer het zeegat uit. Dit is de container die we vandaag hebben uitgeladen bij Elliniko en die volledig gesponsord is door reArt Collective met de opbrengsten van het benefietconcert Zing voor Vrede en Vrijheid, op 24 december 2015 in Theater De Meervaart in Amsterdam.