We krijgen veel vragen over waar we naar toe gaan. Ik zal u iets meer vertellen over de activiteiten die op Grieks grondgebied worden uitgezet, en inmiddels in gang zijn gezet. We zijn begonnen met behulp van de Griekse tolk Polydoros de mensen te zoeken die ons konden helpen in contact te komen met de hulporganisaties op de eilanden en aan de grens. De mensen die deze gegevens hadden, wilden die niet zomaar aan iedereen verstrekken. Men kreeg veel telefoontjes en was in eerste instantie afhoudend, zij wilden zeker weten of onze hulpactie serieus was.
Onze tolk heeft het vertrouwen gewonnen van deze mensen, waarna we de directe contactgegevens kregen van de sleutelpersonen van hulporganisaties ter plaatse. Met de hulporganisatie in Kos hebben we daarom nu een hele goede afstemming, zij verwachten onze zendingen, denken mee en zijn zich goed aan het voorbereiden om de zendingen van de luchthaven te transporteren. Op Leros wordt op dit moment een hulporganisatie opgezet, zodat ook zij goed kunnen omgaan met de vluchtelingen aldaar en zoals in Kos de structuur genereren die nodig is om hulpgoederen te ontvangen en op te slaan. Deze twee organisaties gaan wij helpen met spullen vanuit hier, en ook gaan we voor de winter voorraden kopen, zoals water en andere noodzakelijke voedingsmiddelen. Op Lesbos zijn we in contact met verschillende organisaties die vluchtelingen voeden en van droge kleding voorzien.
In de eerste week van oktober gaan twee mensen vanuit onze organisatie naar de drie eilanden, om te zien wat er nog nodig is op de verschillende locaties en om te assisteren bij het regelen van de lokale logistiek en opslag. Voor ons is de Griekse manier van werken ongeorganiseerd, gelukkig zijn onze mensen heel flexibel en kunnen ze ermee omgaan.
De karavaan zal naar alle waarschijnlijkheid rijden naar Kilkis. Dit is in het noorden van Griekenland aan de grens van Macedonië. Campers, busjes en vrachtwagens zullen meerijden om de hulpgoederen af te leveren.
We hebben op Kilkis contact met de directe helpers van de vluchtelingen aan de grens. Vier dames organiseren die hulp en ze worden geassisteerd door het Rode Kruis. Ook daar zijn we met de infrastructuur bezig om de hulpgoederen te kunnen leveren. We hebben heel duidelijke instructies ontvangen hoe zij de goederen het best gesorteerd kunnen uitdelen. Die instructies volgen wij ook op, ons doel is constructief helpen. We willen de Griekse bevolking er zeker geen probleem bij geven. Het meeste werk voor de vluchtelingen wordt dus in Nederland gedaan en daarom kunnen ook heel veel mensen hier een steentje bijdragen en deelnemen aan deze hulpkaravaan.
De vluchtelingen stranden nog steeds met velen op de eilanden, boten zinken steeds vaker door slechter weer. Ik word zo verdrietig als er weer een boot is vergaan en ik hoor dat de meeste dodelijke slachtoffers kinderen en baby’s zijn. Mijn medeleven gaat uit naar de achterblijvers, en ook naar de Griekse kustwacht die dagelijks mensen ziet verdrinken omdat ze die niet op tijd in veiligheid kunnen brengen. Stel je eens voor hoe zo een werkdag eruit ziet, verschrikkelijk gewoon…
Het enige dat wij kunnen doen is de hulpverleners in Griekenland helpen de overlevenden te voeden en van droge en warme kleding te voorzien. Te zorgen dat de vluchtelingen een slaapzak en een tent krijgen, zodat ze droog en warm kunnen uitrusten van de barre tocht die ze hebben overleefd.
Ik wens iedereen in deze wereld veiligheid en warmte en ik besef dat we nog een lange weg hebben te gaan voor dit is bereikt. Ik dank alle mensen die in ieder geval met ons en andere organisaties keihard werken dit mooie streven te bereiken.
Erika