In Nederland maken we ons langzaam op voor de Kerstdagen: wat gaan we doen? Meestal vindt men het één van de gezelligste perioden van het jaar. Solidariteit, samen komen, familie, vrienden, delen: allemaal woorden die voor mij bij deze tijd van het jaar horen.
Waar gaan we het vieren? We bezoeken kerstmarkten, kopen nog meer versieringen dan we al hebben, denken na over wat te eten, slaan voedsel in, koken ons suf… noem maar op. Nederlanders zijn in mijn ogen een gul en vrijgevig volk. Onder de soms ruwe bolster vind ik altijd weer die blanke pit, vooral als het gaat om noodsituaties in de wereld.
Ik vier dit jaar mijn Kerst niet in Nederland. De kerstdagen zal ik doorbrengen in Griekenland. Samen met mensen die het hele jaar door onbezoldigd keihard werken om vluchtelingen te helpen. Zij vechten onvermoeibaar voor een humaner bestaan voor de vele vluchtelingen die moeten zien te overleven in gruwelijke, overvolle Griekse kampen zonder genoeg sanitair, medische hulp en zonder gezond voedsel. Inmiddels zijn er in heel Hellas 69.000 vluchtelingen gestrand, waarvan 45 procent vrouwen en kinderen. En 19.000 daarvan in kampen op de Griekse eilanden die dicht bij Turkije liggen. Ze zitten als ratten in de val.
De meest beruchte kampen zijn op Samos en Lesbos: een ware hel die in stand wordt gehouden door Europees falend beleid. Iedereen weet dat Griekenland na acht jaar door de EU opgelegde genadeloze bezuinigingen, na de totale uitholling van de verzorgingsstaat en wegens de ongeëvenaarde huidige werkloosheid inmiddels straatarm, en dus níet in staat is voor al deze mensen te zorgen.
De Griekse grenzen zijn de grenzen van de EU. Het vluchtelingenprobleem is niet slechts een Grieks – of Italiaans – probleem. Maar adequate hulp en Europese solidariteit in de vorm van een rechtvaardige verdeling van de vluchtelingen over alle EU lidstaten blijven uit.
De Hulpkaravaan naar Griekenland zal ook deze keer weer groente en fruit inkopen om de vrijwilligers in Griekenland niet met lege handen te laten staan. Mits er voldoende fondsen binnen komen. Een mooiere kerstgedachte om hen te helpen voor de vluchtelingen een feestmaaltijd te kunnen verzorgen, kan ik niet bedenken. Het is te triest voor woorden dat tienduizenden vluchtelingen waaronder zoveel kinderen in Griekenland structureel groente en fruit ontberen.
Deelt u door op deze link te klikken een beetje van uw kerstbudget met hen?
U deelt door op deze link te klikken / Bitcoin schenking of boeking per creditkaart ?
Direct overboeken kan op Stichting Hulpkaravaan – IBAN: NL82 TRIO 0391 0793 79 – BIC: TRIONL2U
Uw donaties aan ons kunt u opgeven bij uw aangifte inkomstenbelasting.
Alhoewel de mainstream media in Nederland mondjesmaat aandacht besteden aan het vluchtelingendrama, bereiken ons nog steeds af en toe beelden van kampen die steeds meer uitpuilen, waar de omstandigheden alleen maar verslechteren in plaats van verbeteren. En dat maar liefst drie hele jaren, nadat het begon in 2015.
Nu staat de winter sinds 2015 – het jaar dat de grote stroom vluchtelingen op gang kwam – voor de vierde keer voor de deur. Het is wachten op doodgevroren kindjes, zieken en bejaarden.
Stel je voor: je staat op een camping, je regent en vriest weg, wat doe je dan? Juist ja, je pakt je biezen en keert huiswaarts. En gelijk heeft u.
De mensen in de Griekse kampen kunnen niet terug naar huis. Hun huizen bestaan niet meer. Ze slapen met hun kinderen in tenten die net als in de voorgaande winters zullen ondersneeuwen. Nee, geen iglo’s met kachels. Flinterdunne nylontenten die scheuren omdat ze al drie jaar in de genadeloos brandende zon en bittere koude staan.
Deze foto is genomen door Stichting Bootvluchteling in de winter van 2017.
Wegkijken is geen optie meer. Naast broodnodige donaties, kunt u ook op een andere manier bijdragen. Zoals meedoen met druk uitoefenen op de EU en op onze eigen regering.
Wist u dat het kabinet-Rutte in september 2015 al heeft getékend voor opname van 8.972 vluchtelingen tot en met september 2017? Maar dat er sindsdien slechts 1.433 vluchtelingen naar ons veilige land hebben kunnen reizen? Het is nu al december 2018…
Van alle EU-lidstaten die het 2015 EU-akkoord hebben ondertekend, hebben alleen Malta en Finland zich aan de gemaakte afspraken gehouden. Alle andere landen, Nederland incluis, zijn simpelweg hun belofte en afspraak niet na gekomen. De rest van de EU laat de vluchtelingen creperen en Griekenland in de kou staan. Cynischer kan haast niet, te meer omdat Mark Rutte en Jeroen Dijsselbloem al acht jaar lang Griekenland verwijten ‘dat het zich nooit aan afspraken houdt’. Afspraak is afspraak? Dan geldt dat ook voor Nederland.
Wat kunt u doen?
– Onderteken de petitie Kijk niet weg! Een initiatief van o.a. Amnesty International om druk uit te oefenen op de politiek.
– Doe mee aan de symbolische, ‘ludieke’ actie van We gaan ze halen, en schrijf je in op hun nieuwsbrief voor meer informatie.
– Deel alle acties veelvuldig op alle social media.
– Steun alle initiatieven die u kent door erover te praten tijdens uw kerstdiner.
Laten we niet vergeten dat wij hier een dak boven ons hoofd en droge voeten hebben, een bed om in te kruipen, kunnen genieten van zoiets als Kerstmis. Terwijl er tienduizenden mensen zijn binnen ons rijke Europa die in een ware hel leven; in stand gehouden door falend beleid van de EU.
Ik doe een dringend beroep op u, steun alle acties naar Griekenland. Zoek ze op en help!
Gewone mensen helpen gewoon!
Niemand kan de wereld alleen veranderen, samen kunnen we wel een wereld van verschil maken!
Ik wens u allen een heel fijne Kerst toe! Geniet ten volle, verbind u met elkaar en heb lief!
Lieve groet,
Erika Mauritz
PS: De Groene Amsterdammer is een van de weinige bladen in Nederland die wel geregeld aandacht besteedt aan wat zich aan de rafels van onze stervende EU afspeelt. Zie hier een overzicht:
Links artikelen
Vanavond is het rustig, iedereen heeft diarree – Ingeborg Beugel 22 juni 2016
En waar zijn al die journalisten nu? – Ingeborg Beugel 13 juli 2016
Vechten om vluchtelingen – Ingeborg Beugel 9 augustus 2016
Vluchtelingenhel – Ingeborg Beugel 26 oktober 2016
Dit soort kampen zijn kerkhoven van verloren-jaren – Ingeborg Beugel 14 juni 2017
Het is hier erger dan in Irak – Jan de Deken 28 november 2018
