Snel op eigen benen door faciliteren van ‘wonen en werken’!

De ‘Opstart Aanpak’ van Stichting Hulpkaravaan is een GROOT SUCCES, met dank aan haar vrijwilligers!

Nood oproep
Tijdens de Corona lockdown werden vrijwilligers verschillende keren benaderd door Griekse vrijwilligers en vluchtelingen die acute hulp nodig hadden. De nood was extreem hoog. Van zwangere vrouwen in kampen onder barre omstandigheden, tot minderjarigen die op straat leefden. Helaas konden we door de lockdown alleen een rol spelen in deze misère door mensen door te verwijzen. Alhoewel de werkzaamheden van onze stichting tijdens deze periode – waarin we geen transporten naar Griekenland konden rijden, noch op locatie hulp konden bieden – zijn wij in Nederland gewoon doorgegaan met inzamelen en sorteren. Deze periode gaf ons ook tijd en gelegenheid om pas op de plaats te maken, te brainstormen over nieuwe activiteiten, in Griekenland en ook vanaf volgend jaar in Nederland. Hierover later meer.
Vlak na de lockdown, toen langzaam sommige dingen weer werden opgestart en er mogelijkheden om te reizen leken te ontstaan, in die periode -juni 2020-kregen we een telefoontje van O die met een van onze vrijwilligers in contact stond. We kennen O al een aantal jaren en hij is iemand die aanpakt, niet wacht tot hij hulp krijgt. Twee jaar heeft hij het op eigen kracht voor elkaar gekregen zijn gezin te verzorgen. Toen kwam corona waardoor de Griekse economie nog verder in elkaar stortte en er steeds meer mensen zonder werk kwamen te zitten, was er ook geen werk meer voor O.

Familie
O is getrouwd met H. Ze zijn de gelukkige ouders van dochtertje Y. O vertelde ons dat zijn vrouw drie maanden zwanger was en op straat of in een kamp dreigde terecht te komen.
Een van onze vrijwilligers bood aan om de huur te betalen voor twee maanden zodat wij tijd hadden  een plan te bedenken en in actie te komen. Op dat moment wisten we nog niet precies welke hulp we moesten bieden. Daarvoor hadden we meer informatie nodig:  wat wilden ze zelf graag doen, waar is de beste medische zorg te krijgen, wat is nodig van onze kant, en wat kan de familie zelf verzorgen? Etc., etc.
O was bang dat zijn vrouw de baby zou verliezen. Ze waren bedreigd door een lokaal vluchtelingen project waarvoor zij eerder zich hadden ingezet en door wie ze flink zijn uitgebuit. Het huis waarin O en zijn gezin woonden, was oorspronkelijk gehuurd door mensen van dat lokale vluchtelingenproject. Maar O betaalde al twee jaar zélf de huur aan de eigenaar. Zijn vrouw was bang, ontwikkelde teveel stress, sliep slecht en was voortdurend depressief. Hij vertelde ook dat de baby niet goed groeide, en er was verhoogde suikerwaarde bij zijn vrouw geconstateerd. Door al dit nare nieuws gingen bij ons alle mogelijke alarmbellen rinkelen.

Kamp! Corona! Werkloosheid! Bedreigingen! Zwanger! Zwangerschapsproblematiek! Kindje! Baby!

WE MOESTEN ECHT IETS DOEN!

Naar Griekenland
OP 14 augustus reisde ik af naar Athene en bezocht de familie op 18 augustus. Met een tolk, via de telefoon, kreeg ik meer inzicht in de ‘hulpvraag’, en in wat wij als organisatie konden betekenen.
Vanwege alle bedreigingen wilde de familie niet in hun huis in een dorp buiten Athene blijven wonen. De ouders wilden liever terug naar Athene, waar ze eerder hadden verbleven, in één van de squats die met geweld ontruimd zijn door de Griekse overheid. (Lees: https://www.groene.nl/artikel/met-knuppels-en-geweren-de-vluchtelingen-te-lijf?

Ze waren daardoor al goed bekend met de gang van zaken in Athene, de medische zorg in de stad, waar ze ook dichter in de buurt van een ziekenhuis kunnen toeven. In een dorp zonder auto is een noodsituatie echt een ramp. Ze wilden dus absoluut verhuizen, maar liever niet een woning delen. Het maakte hen niet uit waar in deze immense stad, als het maar prive was.

Hier had ik al rekening mee gehouden voordat ik de familie bezocht.De eerste vier dagen die ik in Athene doorbracht moest ik in quarantaine. Die had ik mijzelf op goed advies van medici opgelegd, want stel je voor dat ik een zwangere vrouw zonder dat ik het wist zou besmetten. Vanuit mijn verblijfplaats – flatje van een vriendin – liet ik onze contacten weten dat ik al in de stad was, en vroeg hen hulp om met grote spoedeen huis te vinden. Zelf struinde ik het internet af om adressen door te geven van mogelijk opties. We belden ons suf. Op 18 augustus, toen ik LIVE met de familie sprak, had ik de optie van een klein maar zelfstandig huisje. Van alles werd geregeld, met dank aan onze Griekse vrijwilligers. Ik bleef vijf dagen in het dorp om alles door te spreken, en te genieten van de gastvrijheid van O en zijn gezinnetje.

Terug in Athene ging ik het huisje bekijken, maakte foto’s, en stuurde deze op naar de familie. Nu was het aan O en zijn vrouw om ja of nee te zeggen.
Voortdurend vroeg ik me af: ZOU HET ECHT IN TWEE WEKEN LUKKEN? IN GRIEKENLAND?

Ik durfde het bijna niet te geloven. Dit land blijft me verrassen, deze keer positief.

Huisje
Het huisje had twee kamers met een klein keukentje, badkamer en balkon. Het was gemeubileerd, de familie had geen middelen om een huis in te richten. Maar onze stichting wil dat mensen dat liever op termijn zelf doen.

We helpen hen opstarten, maar we passen op hen niet te veel te ‘pamperen’.

We delen geen cadeaus uit.

Wat we hen bieden is een ‘opstart gift’.

Het streven is dat mensen die we hulp bieden na 6 maanden de huur geheel zélf zullen kunnen opbrengen. Mocht dat een keer niet lukken, dan overleggen we samen wat nodig is om na 12 maanden geheel op eigen benen te kunnen staan.

Wel wordt hen gevraagd wanneer het goed met hen gaat, zij volledige zelfstandigheid hebben bereikt, een donatie te doen naar vermogen, zodat ze daardoor een andere familie meehelpen op te starten, zoals ooit zijzelf zijn geholpen.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Verhuizing
Na het ontvangen van de foto’s sprak de familie met de tolk in Nederland. Ze wilden het dolgraag, vonden het geen probleem dat het klein was. Ze hadden niet veel spullen. Na vier jaar werken bezitten ze slechts 1 tv, een ventilator, 5 zakken met winter en zomerkleding, 1 matras, en een paar dekens. De verhuizing zou het eerstvolgende weekend plaats hebben, want ze wilden zo snel mogelijk weg. Wij konden een gewone auto huren om hen te verhuizen. We reden twee keer heen en weer van hun dorp naar Athene. Het was de goedkoopste verhuizing die ik ooit heb meegemaakt.

Intriest dat je bijna niets hebt na jaren keihard werken voor je mede vluchtelingen, waarvoor je geen salaris, en ook geen erkenning hebt gekregen. In plaats daarvan zijn ze bestolen van hun uitgeleende geld aan de organisatie. Toen ze dat terug vroegen, werden ze bedreigd.

Zaterdag middag laadden we de laatste dingen samen met de familie van O in de auto, en reden hun toekomst tegemoet.

Zorgen
Tijdens mijn bezoek aan het gezin O in hun nieuwe huis zag ik dat ze nerveus waren. Ik vroeg hen waarom ze niet blij waren.

‘We zijn enorm blij en opgelucht’, zeiden ze. ‘Maar ook bezorgd.’

H vroeg: ‘Wat als mijn man geen werk kan vinden? Hoe moet het dan? De huur is hoger in Athene dan die van het huis in het dorp!’ Ik stelde haar gerust, en vertelde haar over onze ‘Opstart Aanpak’.

Het doel is zo snel mogelijk zelfstandig worden.  Hen financieel loslaten doen we pas na één jaar. We belden samen de Arabische tolk in Nederland, om al hun zorgen uitgebreid en zorgvuldig te kunnen bespreken, en om een kasboek samen te stellen dat hen inzicht geeft in dagelijkse inkomsten en uitgaven. We hebben ook gesproken over wat wij nog meer voor hen konden betekenen, en wat van hén werd verwacht. Voor beide partijen is het goed om alle zorgen uit te spreken en verwachtingen aan elkaar te toetsen.

Na afloop van dit gesprek heb ik haar op het hart gedrukt nu eerst te wennen aan en te gaan genieten van haar nieuwe omgeving. Nu is het tijd dat ze goed voor haarzelf en haar toekomstige baby’tje zorgt. Dat heeft nu de hoogste prioriteit.

Werk

We hadden al zicht op loodgieterswerk voor O. Ik vertelde O wel via de tolk dat hij niet moest wachten op mensen die hém gaan bellen, maardat hij ook zélf actief moest zoeken en netwerken.

Toen ik kwam voor een  tweede werkbezoek in hun nieuwe thuis, deed een blije O de deur open, achter hem verscheen een lachende H: voor het eerst zag ik hen beiden stralen. O vertelde trots dat hij de volgende dag werk had, om 6 uur sochtends werdt hij verwacht. Werk voor één dag,maar toch. Ik liet een familie achter die weer hoop had op een betere toekomst.

De volgende dag beld O mij, hij mocht na deze ene dag blíjven. Hij had zomaar ‘gewoon een baan voor langere tijd’. Hij bedankte de Hulpkaravaan voor het vertrouwen dat wij hen hadden gegeven. Ook bedankte hij alle vrijwilligers die hem hadden geholpen.

Zwangerschap
Tijdens controle afgelopen maand bleek dat de baby te klein was, en er was verhoogd suiker in het bloed van H geconstateerd. Ze moest op dieet. Mocht dit niet helpen, indien haar suikergehalte nog meer toeneemt, dan zal ze plat moeten liggen om zwangerschapsvergiftiging te voorkomen. H vertelde mij over haar eerste zwangerschap en over de geboorte van haar eerste kindje: 7 maanden en maar 1.5 kilo. Met mijn gebrekkige Arabisch en haar gebrekkige Engels begrepen wij vrouwen elkaar toch prima.  Ik maak me sindsdien zorgen over deze tweede zwangerschap. Volgende week gaan we naar het ziekenhuis voor een vervolg-afspraak en hoort O en H of het een jongen of een meisje zal zijn.

Kosten
We hebben tot nu toe geen berichten geschreven over of donaties gevraagd via Sociale Media wat betreft deze actie,om de familie te beschermen. De bedreigingen waren van dien aard dat wij geen extra risico wilde nemen. Dit is ook de reden dat we de namen in dit artikel hebben weggelaten.

U denkt nu natuurlijk wat gaat dit naar schatting allemaal kosten? Wellicht minder dan u denkt, zoals de meesten weten van Stichting Hulpkaravaan: iedereen werkt op vrijwillige basis. Houden altijd reis-en verblijfkosten zeer laag. Hierna zullen we de begeleiding op afstand doen en we hebben een Griekse vrijwilliger die bij calamiteiten de familie zal bij staan.

Dit hele opstart project is een investering van 3000 euro voor 1 jaar per gezin:  huisvestingskosten, verhuiskosten, eenmalige begeleidingskosten, en eventuele medische kosten die onvoorzien zijn. We werven ook voor een tweede gezin, zodra we de fondsen binnen hebben laten we u ook kennis maken met hen. We kunnen hen niets beloven totdat het zover is, valse hoop aan mensen in nood bieden is wreed.

Donaties
We hebben in de 5 weken voorafgaande aan de verhuizing natuurlijk niet stil gezeten en donaties van ons netwerk gevraagd. We hebben toezeggingen voor de huur voor twee maanden en de borg van onze vaste lieve donateurs.

Yes yes yes, dank dank dank!!!

Wij zijn ons in Nederland al aan het voorbereiden op de winter in de kampen. Er zijn as we speak Nederlanders die dassen breien voor ons winter transport .Ook daarvoor gaan we al fondsen werven. De hoogte van de hele crowdfunding voor de nu geplande acties dit jaar zal 7777,00 euro zijn.

Helpt u weer mee dit doel te bereiken?

Want gewone mensen helpen gewoon …

Ik wens iedereen sterkte met de corona situatie in Nederland.

Ik hoop dat u allen gezond door deze periode komt. 

Alle zieken wensen ik een voorspoedig herstel toe, en ik wens een ieder die zijn of haar dierbaren verloor heel veel sterkte en kracht toe.

Lieve en blije groet,

Erika vanuit Athene