De Hulpkaravaan is eindelijk weer in Griekenland gearriveerd! Helaas later dan de bedoeling en gepland, omdat Erika Mauritz Corona en Long Covid kreeg. Tijdens de lange Covid-winter hebben we zoveel mogelijk hulpgoederen naar verschillende locaties gestuurd in Griekenland: Samos, Athene, Patras. Op dit moment is onze eerste vracht naar Beirut in Libanon per container onderweg vanuit Nederland. Een deel van deze vracht zal worden doorgestuurd door vrijwilligers naar een kamp in Syrië.

En toen, in april, kwam eindelijk het langverwachte moment dat we zélf weer op expeditie konden gaan. Alles verandert voortdurend voor de vluchtelingen in Griekenland: nieuwe regels, nieuwe wetten, sluitingen van kampen, opgeheven diensten, nieuwe diensten, digitalisering, het is soms niet bij te houden. Niet voor ngo’s, niet voor hulpverleners en vrijwilligers, niet voor advocaten en medici, en zeker niet voor de vluchtelingen zelf.

Die vele veranderingen begrijp je pas wanneer je fysiek ter plekke bent. Berichten van vluchtelingen en vrijwilligers op FB, via Messenger of mails zijn dikwijls warrig, niet duidelijk, en daardoor stress bevorderend. Het roept meer vragen op, dan dat je juiste info en begrijpelijke antwoorden krijgt. Een ngo als Hulpkaravaan moet daarom geregeld poolshoogte in Griekenland zelf nemen. Anders loop je het gevaar ongewild stomme dingen te doen die contra productief werken. Om dat dan te corrigeren slurpt energie. Daarom was het hoog tijd dat De Hulpkaravaan weer eens naar Hellas afreisde. In de afgelopen twee Corona Jaren is inderdaad bizar veel veranderd. Gelukkig zijn we nu hier ter plekke om dat allemaal op te kunnen tekenen, te verwerken, en onze plannen en beleid aan te kunnen passen.

Van Winter naar Zomer
De oorspronkelijke planning was de láátste vracht met winterspullen te laden en via Servië naar Griekenland te brengen. Maar dat moest wegens alle vertragingen door Corona en Lock Downs omgegooid worden. Hoewel het in maart nog best koud was in Griekenland, stonden de warme lente en bloedhete Griekse zomer al voor de deur. Dus moesten we de winterspullen opslaan en vervangen door zomerkleren. Gelukkig waren die zomerspullen al geselecteerd – selecteren is altijd veel werk – en stonden ze klaar voor onze geplande twééde de rit. Voor vluchtelingen in het veel meer koude Servië en voor daklozen die in Athene op straat slapen hebben we wel nog ‘bulky’ winterjassen in vacuüm-zakken, mutsen en sjaals meegenomen. Vluchtelingen en hun kinderen in Griekse gruwelkampen hebben nu zomerkleding nodig: T-shirts, jurken, korte broeken, petten tegen de brandende zon, etc. Natuurlijk hebben we ook weer dozen met allerlei medicijnen meegenomen.

Piepklein Budget
Het is wonder boven wonder gelukt nét voldoende fondsen voor dit transport door de Balkan naar Athene bij elkaar te krijgen. En er is een piepklein budget voor voedselpakketten die we op verschillende locaties willen uitdelen: in het centrum van Athene en bij de ingang van kampen in de middle of nowhere ver van de Griekse hoofdstad, ver van welke bebouwde kom dan ook.

Steun ons aub op deze missie! www.hulpkaravaangriekenland.nl/doneren projectnaam: Athene 2022
Als u een directe storting doet, gaan er geen bank- of platformkosten af.
Ten name van. Stichting Hulpkaravaan
Onder vermelding van: Athene 2022
IBAN: NL82 TRIO 0391 0793 79

Onzichtbaar weggestopt
Er is van die afgelegen kampen geen of nauwelijks openbaar vervoer naar dorpen of steden. Wat er wel is, duurt erg lang om naar toe te lopen, ondoenlijk in ijzige winterkoude of zinderende zomerhitte. Bovendien kunnen vluchtelingen dat niet betalen. Ze zijn dus meer en meer geïsoleerd in een treurige, lelijke, vieze, suïcide bevorderende omgeving. Al die kampen zijn namelijk uit de grond gestampt op industrieterreinen, tussen afgedankte fabrieken, naast stedelijke vuilnisbelten, in woestenijen, op afgekeurde giftige grond van oud-militaire locaties. Vluchtelingen en hun kindjes kunnen geen uitstapjes maken naar een dorp, de stad, de zee of een mooi bos. Ze kunnen geen boodschappen doen om eens een keertje iets zelf te koken. Immers, behalve onbetaalbare geringe openbaarvervoer mogelijkheden, hebben ze daar al helemáál geen geld voor.
Dit alles is bewust Grieks beleid: vluchtelingen moeten onzichtbaar voor de lokale bevolking en voor toeristen op onmogelijke, afgelegen, omheinde – verboden voor bezoek – locaties worden ‘weggestopt’.

Grimmiger
De Griekse regering doet alles om het leven in kampen voor mensen en hun kinderen nog grimmiger te maken dan het al was. Zo zijn de kampen Thiva, Ritsona, Malakassa en Schistou inmiddels ommuurd met betonnen platen, voorzien van ijzeren draaideuren met camera’s waar je alleen met officiële pasjes door naar binnen mag. Pasjes die niet meer aan alle mogelijke kleine ngo’s zoals De Hulpkaravaan worden afgegeven. Expres. De Griekse regering wil geen pottenkijkers. Bezoek aan mensen ín de kampen is door een nieuwe wet verboden. Kampbewoners mogen ook geen foto’s maken, en zeker niet op social media posten. Velen doen dat wel, dikwijls worden daarna hun telefoons afgepakt.

De oude vriendelijke kampbewakers die De Hulpkaravaan van vroeger kende, zijn allemaal vervangen door ‘nieuw opgeleide’ – lees: na deelgenomen te hebben aan een ‘Bitch Training’ – jonge mensen die de specifieke opdracht hebben zo intimiderend, hardvochtig en autoritair mogelijk te zijn. Vluchtelingen mogen naar buiten om spullen in ontvangst te nemen, maar mensen zoals wij mogen niet meer de kampen in om bij kampbewoners in hun containers koffie te drinken, te kletsen, troost te bieden.

We zijn ontzettend geschrokken van deze veranderingen. We merken dat de kampbewoners en boven alles hun kinderen door dit alles nóg veel depressiever en wanhopiger zijn geworden dan ze daarvoor al waren.
Hoe veel meer ‘institutioneel en beleidsmatig sadisme’ – want dat is het – en dagelijkse ellende boven op al hun oorlogs- en vluchttrauma’s kunnen deze mensen en kinderen aan? Het wordt iedere maand, week, dag erger. Nog meer automutilaties. Nog meer zelfmoordpogingen en suïcides. Van volwassenen, en steeds meer van kinderen.
Ze mogen niet werken, niet naar school, krijgen geen medische laat staan psychische hulp, ze hebben niks. Kleine buitenlandse ngo’s die zorgden voor een beetje onderwijs, muzieklessen, danslessen, yoga sessies, boeken voorlezen, knutselen, name it, mogen niet meer naar binnen. Vrijwilligers van die ngo’s waren en zijn de enigen die kampbewoners en hun kids aandacht, warmte, tijd en knuffels gaven. Al was het maar een goed gesprek, een omhelzing, een schouder om op te huilen. Zelfs dat is hen niet meer gegund, zelfs dat is hen bewúst ontnomen.

Gebrek aan publieke aandacht
Het is onbegrijpelijk en verwijtbaar dat de Nederlandse media, de NL-politiek evenals de EU Commissie geen enkele aandacht aan al deze gruwel besteden. Daarom hebben de meeste Nederlandse burgers geen flauw idee van wat hier gebeurt.

Lange Lijst Verschrikkingen

• De barbaarse en criminele pushbacks op de aanspoeleilanden en bij de Evros rivier gaan gewoon door, ze nemen in aantal en ook wat betreft geweld en wreedheiddagelijks toe.De Griekse regering blijft daar onverstoorbaar over liegen, FRONTEX doet niets en laat het oogluikend toe, de EU Commissie heeft slechts besloten geen subsidie meer te geven voor de Griekse Kustwacht die deze misdadige operaties uitvoert. Als ‘straf’. Maar daar trekt de Griekse premier zich niets van aan.

Zie Lighthouse Report  (https://www.lighthousereports.nl/ )  Seawatch (https://sea–watchorg.translate.goog/?_x_tr_sl=de&_x_tr_tl=en&_x_tr_hl=en&_x_tr_pto=sc ) en boven alles Aegean Boat Report  (https://aegeanboatreport.com/ ) Tip: volg hen ook op FB en Twitter.

• Op 30 mei as worden álle zogeheten Griekse ‘Housing Programs’ zoals ESTIA  (https://www.google.com/search?q=ESTIA+housing+programs+Greecerefugees&oq=ESTIA+housing+programs+Greecerefugees&aqs=chrome..69i57j33i10i160l2.13873j0j7&sourceid=chrome&ie=UTF-8 ) gestopt.
  

Zomaar.

Een ministeriele ‘beslissing’ waar de hele internationale hulpverleningswereld moord en brand over schreeuwt, maar die de Griekse regering ijskoud doorzet. Deze door de EU gesubsidieerde woningprojecten zijn ooit in het leven geroepen voor extra kwetsbare vluchtelingen en kinderen – gemartelde vluchtelingen uit Syrië en Afghanistan, verkrachte vrouwen, chronisch zieken (diabetici, epilepsie enz.) en lichamelijk gehandicapten, geestelijk gehandicapte kinderen en hun familie, zieke bejaarden etc– zodat die meest kwetsbaren tijdens hun asielprocedure in een flat en niet in een kamp hoefden te verblijven.

Het begon er vorig jaar al mee dat de gelukkigen die na jaren eindelijk asiel kregen pardoes uit hun huis werden gezet, nadat ze in onwetendheid een (Grieks) papier hadden ondertekend waardoor – ze zonder dat ze dat hadden begrepen – ‘akkoord’ gingen met huisuitzetting.

Alleen al in Athene moeten eind mei 2000 kwetsbare vluchtelingen uit hun woningen gezet zijn. In andere steden nog meer duizenden. Ze kregen de afgelopen weken bezoek van teams van ESTIA en het IOM die hen intimideerden om hen te dwingen te tekenen. Ze werden bedreigd met argumenten als: indien je níet tekent, krijg je geen asiel. Of: je moet tekenen anders pakken we je status af. Door de vluchtelingen-tamtam wisten inmiddels velen dat je absoluut niets moest tekenen, maar niet iedereen. Als je niet tekende, moest de overheid een rechtszaak aanspannen. Dat duurt maanden, en daarmee win je tijd voor je op straat wordt gezet. Sinds vorige week is dat ook geen oplossing meer: een kersvers ministerieel decreet stelt dat de Griekse politie het recht heeft je uit huis te zetten, of je nu wel of niet hebt getekend.

Een gang naar de rechtbank – feitelijk uitstel van executie maar wel tijdswinst – is de vluchtelingen nu ontnomen.

Er is zijn geen vervangende Housing Programs, er is geen werk, en er zijn geen ‘integratie’, laat staan ‘inburgeringsprogramma’s’, ook al wordt dat wel op allerlei websites van de UNHCR en het Griekse Ministerie voor Asiel en Immigratie beweerd

Zie deze verpletterende artikelen over zo’n corrupte Griekse ngo, die zogenaamd diensten aan vluchtelingen verleent, en een sub-contract heeft binnen gesleept van ESTIA. Please Google Translate:

1. https://tvxs.gr/news/ellada/i-istoria-tis-mko-hopeland-osmi-skandaloy-stin-stegasi-prosfygon-me-galazies-apoxroseis?fbclid=IwAR0H6an-ZYPT0Ux_TpeUkK8ySDX9U-Ha5uSr9WF32beNFxRQcuX4s_EZFLg
2. https://wearesolomon.com/mag/on-the-move/millions-in-funding-at-stake-for-refugee-housing/
   

Kortom: in juni zullen duizenden en duizenden van de meest kwetsbaren op straat belanden. Zonder IETS. Het is een surrealistisch dystopisch horrorscenario.

Brussel blijft oorverdovend stil.

• Een nieuwe wet stelt dat vluchtelingen die asiel hebben gekregen, opeens zélf hun paspoort en ID-card moeten betalen. Dat kost 84,40 euro per persoon, plus 15 euro voor speciale pasfoto’s. Zeg maar 100 euro pp. Dat kunnen ze niet, want ze hebben geen werk, dus geen geld.

Griekse en buitenlandse vrijwilligers, hulpverleners en activisten die persoonlijk contact hebben met vluchtelingen in kampen, in Estia huizen en op straat, worden dag en nacht gebeld door wanhopige mensen. Niet alleen vanwege de aankomende kamp- en huisuitzettingen, maar ook om te bedelen voor die 100 euro voor hun papieren. Tussen de positieve asiel beslissing en het daadwerkelijk verkrijgen van je papieren zit gemiddeld maar liefst 16 maanden. In die tijd heb je nergens recht op. Direct na de email met de positieve beslissing word je cash card waarmee je 90 euro per maand vangt voor eten, vóór je ogen doorgeknipt. Je moet je kamp of huis uit (de meesten bleven zitten waar ze zaten, maar dat mag nu ook niet meer). Je kunt zonder papieren geen legaal werk krijgen, en ook niet zelf een flat huren. Daardoor zit je als vluchteling met status maar nog zonder officiële papieren 16 maanden lang in een helse bureaucratische limbo. Na al die tijd krijg je een datum om je vingerdrukken te zetten en 100 euro te betalen. Kom je voor wat voor reden dan ook niet op die ene datum opdagen – velen hebben ook geen geld voor zelfs maar vervoer naar de plek waar ze naar toe moeten –  dan ben je verloren. Dit is al 2 jaar aan de gang. Boze EU-parlementariërs kaarten het keer op keer aan, maar de EU Commissie doet niets.

• Vorig jaar juli besloot premier Mitsotakis het cash card systeem – ook gefinancierd door Brussel, dus door ons, alle belastingbetalende EUburgers – van de UNHCR die dat systeem runde en uitvoerde, ‘over te nemen’. De Griekse overheid was er in juli nog niet klaar voor, dus de UNHCR weigerde. In oktober kon de UNHCR die overname niet meer tegenhouden, en verloor de controle over het cash card systeem. Mitsotakis had zijn zaken nog steeds niet op orde, waardoor 44.000 vluchtelingen geen toegang meer hadden tot dit cash card systeem, dwz niet meer konden eten. De regering had beloofd dat het in april dit jaar geregeld zou zijn. Het is nu mei, en het werkt nog steeds niet. Hier zijn in de Kamer ooit Kamervragen over gesteld aan Ankie Broekers-Knol, die heeft gentwoord ‘dat noch zij noch de Griekse regering zich hierin herkenden en dat dit door de Griekse regering niet is bevestigd’.
  

• Zoals de meesten van ons weten waren er ooit 4 vluchtelingenkampen in Griekenland van de ooit 73, nu 47 kampen in heel Hellas, die buíten de officiële Griekse EU-kampen vielen. Karatepe op Lesbos van de ooit progressieve burgemeester van Mytilini, Pipka op Leros en Lesbos gerund door lokale activisten, en het grote kamp Elaionas op een industrieterrein net buiten het centrum van Athene, maar wel ín de stad, opgericht door de toenmalige progressieve burgemeester van de Griekse hoofdstad. Al deze kampen waren meer menselijk, ‘modelkampen’ zeg maar, niet te vergelijken met de afschuwelijke EU/Griekse kampen. Ze werden ook nog eens na bewezen succes door de EU gesubsidieerd, dus ze kostten die Griekse gemeenten en ngo’s van lokale activisten na verloop van tijd niets. De meest kwetsbare vluchtelingen werden naar juist díe modelkampen gestuurd voordat ESTIA Housing Program was geboren. De kinderen in die kampen gingen naar lokale scholen, de vluchtelingen waren vrij, konden zelf koken, hoefden niet urenlang in vernederende rijen te wachten op ‘niet te vreten voedselpakketten’, er waren allerlei activiteiten zodat ze niet ‘verzombienden’.

Mytilini kreeg een extreemrechtse burgemeester, dus Karatepe werd oktober 2020 gesloten. Het waren hartverscheurende taferelen toen zelfs mensen in rolstoelen overgeheveld moesten worden ná de brand van Moria 1.0, naar het al even gruwelijke nieuwe Moria 2.0, dat volstrekt onbegaanbaar is voor rolstoelen en kreupelen. Snel daarna volgde de sluiting van de Pikpa’s op Leros en ook Lesbos.

Deze maand is het Atheense kamp Elaionas – 3000 kampbewoners – aan de beurt. Ook vanwege een nieuwe rechtse ‘anti-vluchtelingen’ burgemeester die alles dat zijn voorganger had opgebouwd, ongedaan wil maken. 2800 vluchtelingen met kinderen die in de buurt al 4 jaar naar Griekse scholen gingen, worden voor het einde van het schooljaar gedeporteerd, tegen hun wil, naar een van de afgelegen bovengenoemde kampen. Gaan ze niet akkoord, dan krijgen ze geen asiel. Kinderen die eindelijk na hun oorlogs- en vluchttrauma’s vriendjes op scholen hadden gemaakt, een band met hun Griekse onderwijzers hadden opgebouwd, worden weer ontworteld, wreed uit school getrokken vóór de zomervakantie. Er zijn wekelijks felle protesten van lerarenvakbonden, ngo’s en ouders: niets helpt.

1200 kampbewoners zijn uitgeprocedeerd, dreigen gearresteerd te worden en naar hun thuisland te worden gedeporteerd. Velen van hen verdwijnen naar de spelonken van Athene, leven als fugitives op straat, in riolen, in leegstaande ruïnes van afgedankte kantoorgebouwen. Iedere seconde zijn ze doodsbang tijdens een razzia opgepakt te worden en voorgoed te verdwijnen in een ondergronds huis van bewaring, zonder telefoon, zonder advocaat.

• Door de oorlog in Oekraïne is er momenteel geen énkele aandacht meer voor de in Griekenland gestrande en langzaam wegkwijnende, slow motion creperende  vluchtelingen. Bovendien krijgen de 40.000 Oekraïense vluchtelingen – blond, blauwe ogen, orthodoxchristelijk – die in Griekenland zijn aangekomen een veel betere behandeling: ze krijgen meteen papieren, een sociale verzekering, medische en psychische hulp en mogen per direct werken. Dit laat zien hoe diep racistisch EU en Griekenland zijn.
  

Er is nog veel meer, dit was slechts een greep uit een lange lijst verschrikkingen voor vluchtelingen in het huidige Griekenland.

Meer Fondsen Noodzakelijk
Tijdens ons verblijf hier zijn we genoodzaakt nog meer fondsen werven. Het kleine budget was net genoeg voor de reis naar Athene. We willen zoals altijd op kleíne schaal – op grote schaal is nu eenmaal niet mogelijk gezien de giga omvang van het vluchtelingendrama in Griekenland waar niemand meer naar omkijkt – daar waar mogelijk is een bescheiden maar significant verschil maken voor vluchtelingen en hun kinderen in nood.

U kunt een gift doen via onze site
Steun ons aub op deze missie! www.hulpkaravaangriekenland.nl/doneren projectnaam: Athene 2022
Als u een directe storting doet, gaan er geen bank- of platformkosten af.
Ten name van. Stichting Hulpkaravaan
Onder vermelding van: Athene 2022
IBAN: NL82 TRIO 0391 0793 79

Ramadan
In Ramadantijd is alles nog meer schrijnend. De meeste moslim vluchtelingen hebben ná zonsondergang tot zonsopkomst, na die héle dag Ramadan-vasten, so wie so niets of nauwelijks te eten. De kinderen in de kampen willen het voedsel in plastic bakjes van de catering van het Griekse leger dat hen gegeven wordt, niet eten. Omdat er soms beestjes in zitten. Het brood is bijna altijd beschimmeld. Veel moeders willen dood – letterlijk zelfmoord plegen – omdat ze hun kinderen niet kunnen voorzien van goed en gezond eten. 

De Hulpkaravaan naar Griekenland wil tijdens dit verblijf in mei daarom voedselpakketten uitdelen. Daarvoor hebben we uw hulp nodig
Ramadan is de tijd van reflectie, saamhorigheid en compassie. Ik heb daarom een dringend verzoek aan iedereen die dit leest: please doneer. Voor onze noodvoedselpakketten hebben we urgent extra steun nodig. We werken hier samen met de lokale vrijwilligersorganisatie Refugees Refuge en met SOS Refugees Athens. Toen wij niet in Griekenland konden zijn door Covid, verzorgden deze lokale kleine ngo voedselpakketten distributie voor De Hulpkaravaan in Athene.

Voor 50 euro maken wij 10 pakketten.
Met 500 euro geeft u 100 mensen gezond eten en hoop.
Met 5 euro kunt u 1 persoon menselijkheid schenken.

Als eenieder geeft wat hij of zij kan missen, dan kunnen we sámen een lichtpuntje, een sprankje hoop geven aan vluchtelingen en hun kinderen in deze voor hen hopeloze, donkere tijden. 

Reisverslag
In het volgende artikel op onze website zal Erika Mauritz in een persoonlijk verslag u meenemen op haar Balkan reis naar Athene: een tocht vol onverwachte avonturen en uitdagingen.

Deze teksten zijn tot stand gekomen met behulp van Griekenland correspondent en mijn lieve vriendin Ingeborg Beugel. Tip: Lees al haar artikelen over de Vluchtelingen Hel in Hellas. https://www.groene.nl/auteur/ingeborg-beugel