één jaar jong.
Op 31 augustus 2015 plaatste ik het Hulpkaravaan naar Griekenland event op facebook. Sindsdien is er een stroom van hulp op gang gekomen van gewone mensen die niet langer achter een tv toeschouwer wilden zijn. Met hulp van deze gewone mensen werden werkgevers, collega’s en bevriende connecties geattendeerd op een mogelijkheid constructief bij te dragen. Dank aan allen die aan deze oproep gehoor gaven, ‘één stem hoeft geen roepende in de woestijn te zijn, als het plan goed genoeg is vindt het zijn weerklank’. 

Onze loods in Bleiswijk stond in oktober 2015 afgeladen vol en werd ons hoofdkwartier om de vrachten te laden en voor te bereiden. De lijst met transporten is geweldig. 14 containers 40 ft per trein en vrachtschip, 2 vrachtwagens en 3 busjes vol met goederen zijn in Griekenland afgeleverd en gedistribueerd.

  

Op 18 augustus hielp mijn vader met zijn vrachtwagen de laatste kleding vervoeren. De lading omvatte vodden en kleding die men in Griekenland niet kan gebruiken. U kunt hierbij denken aan minirokken, korte broeken, jurkjes etc. Dit alles zorgde voor een mooi bedrag waarvan een groot deel van de rekening van een container kon worden betaald. Tevens zijn er goederen opgehaald door Stichting Salaam en Family on a Mission voor uitgifte aan vluchtelingen in Nederland. En een restje winterkleding in de opslag voor een nieuwe karavaan komende winter. Super dank voor de hulp Rahma en Samantha, jullie zijn powervrouwen.

Tien dagen binnen het jaar op 20 augustus 2016 waren alle spullen op hun bestemming en de loods in Bleiswijk LEEG…

De belofte ingelost door alle hulpgoederen die we in de eerste 2 maanden inzamelden ook op de goede bestemming te krijgen. Voor mij een enorme opluchting.  Door al die vrijwilligers en het team werd mijn actie groter dan ik in eerste instantie voor ogen had. De hulp van vrijwilligers maakte het mogelijk om alles te sorteren. Dit  was echt nodig omdat we niet onnodige vrachtkosten wilden maken door onbruikbare kleding en spullen te sturen.  Ruim 1500 m3 aan grof gesorteerde goederen zijn in 6 maanden tijd door de handen gegaan van vrijwilligers in Bleiswijk. Op 9 april namen we afscheid van deze lieve en trouwe mensen. Het team werkte achter de schermen keihard om binnenkomende goederen en de zendingen in goede banen te leiden. U kunt de namen van deze mensen vinden onder deze link. Kent u iemand die op deze lijst hoort en er niet opstaat? Wij horen het graag.

Mijn dank gaat tevens uit naar de partners en kinderen van de teamleden die meehielpen, zij zagen hun geliefden veel minder door de vele uren die werden ingezet voor de Hulpkaravaan naar Griekenland. Veelal naast een baan of eigen bedrijf. Steun van het thuisfront is essentieel. Ik werd drie weken voor de actie oma van mijn eerste kleinzoon, ik weet dat ik veel heb gemist van zijn eerste jaar. Spijt heb ik zeker niet, de baby’s en moeders in Griekenland bevonden zich in zeer slechte omstandigheden en behoefden voorrang.
De expeditieleden dank ik hartelijk voor hun moedige keuze. Zij begaven zich op nieuw terrein en hebben verschrikkelijke dingen gezien. Zij legden de verbindingen met lokale organisaties en velen van hen zijn later terug gegaan om te helpen. De begeleiding van de containers en de helpende handen in de kampen met ons, en sommigen op eigen titel of met andere organisaties. Respect!

Ik ben zo trots dat het ons samen gelukt is,  de meeste vrijwilligers waren vreemden voor elkaar een jaar geleden. We hadden nog nooit met elkaar samengewerkt. Zoveel verschillende mensen zonder enige ervaring in deze sector van transporten en hulpverlenen en met allemaal één doel: de Grieken niet met lege handen te laten staan en daarmee de vluchtelingen te geven wat ze nodig hebben. Wat hebben wij veel geleerd in een jaar.

Ik ben ernstig ziek teruggekomen van mijn reis naar Athene en mocht niets meer doen van mijn behandelaars. Ik kon niet lopen en had hoge koorts. Tegen doktersadvies in (stttt) heb ik niet helemaal stil gezeten. Steeds dacht ik, “je zal maar ziek zijn zoals ik en in een kamp zitten”. Ik had het niet gered in een tentje waarin het boven de 50 graden werd op het beton, in de dampen van al die vertrekkende boten op Piraeus. En daarom gaan wij door…. Hou onze site in de gaten voor onze hulpvraag en spring met ons in het diepe als je denkt dat de oproep voor jou is.

Dankbaar kijk ik terug en dank u allen voor wat u kon en wilde doen.

Liefs Erika